ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το επιχειρηθέν πραξικόπημα των "σκοτεινών δυνάμεων", όπου για λίγες ώρες έκαναν τη σελίδα άνω-κάτω, συνεπικουρούμενο και από τις τάσεις αυτοκαταστροφής του χειριστή του blog, κατεστάλη επιτυχώς, μολονότι στις παράπλευρες απώλειες συμπεριλαμβάνεται και το... παρκέ στο φόντο που κατεστράφη ανεπανόρθωτα. Δεν επιχειρήθηκε η αποκατάσταση των ζημιών σε αυτό, μιας και κρίθηκε σωστό να μην προβούμε σε αισθητικές αποκαταστάσεις μεσούσης πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης κατά την στιγμή, μάλιστα, που οι βασικές λειτουργίες αποκαταστάθηκαν πλήρως.
Άλλωστε, επίκειται ριζική αναδιάρθρωση στην εμφάνιση της σελίδας αυτής. Στο μεταξύ, όμως, σας υπενθυμίζουμε, με απευθείας σύνδεση σε αυτά, τα links των blogs του Δεινοθήσαυρου (αν και υπάρχουν στη δεξιά στήλη) και με την υπόσχεση πως θα αρχίσουν σιγά-σιγά και σε αυτά οι αναρτήσεις της νέας σεζόν, όπως γίνεται και στην τηλεόραση, ένα πράγμα.
Προς το παρόν θα αναρτηθούν θέματα μόνο στον Δεινοθήσαυρο τον Ρετροσυλλεκτομανή, ήδη τρέχει το πρώτο (λεπτομέρειες στην αμέσως πιο κάτω ανάρτηση)

Τα blogs μας:

ΔΕΙΝΟΘΗΣΑΥΡΟΣ Ο ΡΕΤΡΟ-ΣΥΛΛΕΚΤΟΜΑΝΗΣ Το  blog  με ό,τι το συλλεκτικό βρίσκεται πάντα στη διεύθυνση: http://dinostalgicus.blogspot.com

DINO RETROSPORTIVO Το blog με θέματα από την ιστορία του Αθλητισμού βρίσκεται πάντα στη διεύθυνση:  http://dinoretrosportivo.blogspot.com

ΠΑΡΑΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ Το blog-βιβλιοθήκη με ολόκληρα αναγνώσματα της λαϊκής λογοτεχνίας βρίσκεται πάντα στη διεύθυνση: http://paralogotechniasanagnosma.blogspot.com

ΤΑ ΜΙΚΡΟΗΡΩΪΚΑ Το  blog με όλα για το ανάγνωσμα του Μικρού Ήρωα βρίσκεται πάντα στη διεύθυνση: http://tamikroirwika.blogspot.com

CLASSICS IN COMICS To blog για την κλασική λογοτεχνία στα κόμικς βρίσκεται πάντα στη διεύθυνση:  http://classicsincomics.blogspot.com

Για όλα τα παραπάνω blogs το e-mail επικοινωνίας είναι το georgevlachos48@gmail.com

ΤΟ “ΑΓΟΡΙ” ΤΟΥ ’70 ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ!

Ο Νίκος Νικολαΐδης και ο Γιώργος Παπαδάκης πέντε χρόνια μετά το πρώτο τους βιβλίο πάνω στα νεανικά περιοδικά της δεκαετίας 1970-1980, το “Μπλεκ και οι άλλοι” παραδίδουν από σήμερα στην κυκλοφορία το δεύτερο σκέλος της έρευνά τους με τίτλο του βιβλίου: “70-80 Τα περιοδικά που αγαπήσαμε”.
Με νοσταλγία (το επισημαίνουν κυριαρχικά στον τίτλο του βιβλίου -“που αγαπήσαμε” τονίζουν), με γνώσεις και με οξυδέρκεια οι δυο συγγραφείς δεν περιορίζονται στην ξερή παράθεση τίτλων και περιεχομένων σαν να πρόκειται για κάποιο είδος “Χρυσού Οδηγού” της σχετικής βιβλιογραφίας.

Συνοπτικά

Ο Retro-συλλεκτομανής:Ο Σεβάχ ο Θαλασσινός και ο τύραννος του Μπαριστάν      (από 12/6)   Δεύτερο από τρία μέρη

Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα:O 13oς Επιβάτης (από 7/6)-2η συνέχεια

Classics in Comics: ΟΔΥΣΣΕΙΑ των Lob-Pichard
Δείγμα άπό την ελληνική έκδοσή του (από 5/6)

Dino RetroSportivo:Λεξικό Αρχαίων Ολυμπικών Αγώνων (από 4/6) 

(γ΄ μέρος)

Dino ο Μικρό-ηρωϊκός: Θάνατος στην πρώτη σελίδα (από 29/5)

Αναλυτικά

Για αυτούς που λατρεύουν τις παλιές καλές εξωτικές κινηματογραφικές περιπέτειες

ΤΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ BLOGS

Classics in Comics: ΟΔΥΣΣΕΙΑ των Lob-Pichard
Δείγμα άπό την ελληνική έκδοσή του (από 5/6)

Dino RetroSportivo:Λεξικό Αρχαίων Ολυμπικών Αγώνων (από 4/6) 

(γ΄ μέρος)

Ο Retro-συλλεκτομανής:Ζηλεύω, γαμώτο!...Ζηλεύω!!! (από 3/6)

Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα:O 13oς Επιβάτης (από 31/5)

Dino ο Μικρό-ηρωϊκός: Θάνατος στην πρώτη σελίδα (από 29/5)

Ο Retro-συλλεκτομανής: ΣΑΝΤΡΟ: ένα μεσαιωνικό παραμύθι (από 23/5)

Αναλυτικά

Την προηγούμενη ανάρτηση στον Retro-Συλλεκτομανή "ΣΑΝΤΡΟ: Ένα μεσαιωνικό παραμύθι", την είδατε;
Για ακόμα λίγες μέρες στον τοίχο της πρώτης σελίδας.

Που είχαμε μείνει;

ΨΗΦΙΣΑΜΕ; ΨΗΦΙΣΑΜΕ;

(Ωραία!.. Και τώρα τα κεφάλια πάλι μέσα!)

Να ’μαστε, πάλι εδώ!..

Το ραντεβού μας να ξαναβρεθούμε σήμερα μετά από 20 μέρες πνευματικής ανασυγκρότησης (!) δεν είχε επιλεχτεί επίτηδες,  για να κάνουμε αγωνιστικό(;) αντιπερισπασμό στις εκλογές διεκδικώντας από αυτές τον τίτλο του γεγονότος της ημέρας!..

 Είχε επιλεχτεί επίτηδες, για άλλον λόγο…

Τώρα, αν η επιστροφή μας συνέπεσε με τη μέρα άσκησης του κυριαρχικού μας (;) δικαιώματος ως λαού και ως έθνους είναι κάτι που μόνον σημειολόγοι αναλυτές μπορούν να το ερμηνεύσουν κατά το δοκούν.

Ο Dinó ψήφισε πρωί-πρωί, χωρίς αμφιταλαντεύσεις εκείνον τον υποψήφιο -αδιάφορα σε ποιο κόμμα ανήκει- που είχε δηλώσει ρητά και απερίφραστα ότι αποποιείται του αβρού και εξομοιωμένου μισθού του με αυτόν του ανωτάτου δικαστικού λειτουργού, καθώς και των διαφόρων παγίων επιδομάτων, που σε μια δημοκρατία δεν τα απολαμβάνουν όλοι. Αντίθετα, επιθυμεί να λαμβάνει για τις υπηρεσίες του τόσα, όσα αμείβεται και ένας κοινός  και κατά το μάλλον ανειδίκευτος εργαζόμενος με μηδέν έως οκτώ χρόνια εργασίας στον εύρωστο ιδιωτικό τομέα. Επιπρόσθετα, να υπόκειται και ο δικός του μισθός τις προς τα κάτω… αυξήσεις, που ο ίδιος ως βουλευτής θα ψηφίζει.

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ

Αφού, λοιπόν, ο Dinó αφού επιτέλεσε το ύψιστο δημοκρατικό του καθήκον ασκώντας το κυριαρχικό του δικαίωμα αφήνοντας στην κάλπη το δικό του μερτικό για μια “καλύτερη Ελλάδα” (που λένε και τα συνθήματα) επέστρεψε στη θησαυροσπηλιά του να ετοιμαστεί, γιατί από αύριο πιάνει δουλειά (ναι, σιγά μη βρήκε στον ευρύτερο ή στενότερο ιδιωτικό τομέα) εδώ στο πόστο του, δηλαδή.

Για σήμερα, σας έχει έναν μικρό απολογισμό. Ο λόγος; Δεν ξέρω, αν το θυμηθήκατε, αλλά σήμερα κάνει “φου” να σβήσει το πρώτο κεράκι της ζωής του!

Ένεκα η λιτότης λιτοτήτων τα πάντα λιτότης δεν κάνει πάρτι επί τούτου σε κάποιο χώρο σελεμπριτάδικο, αλλά αρκείται σε έναν σεμνό απολογισμό της παρουσίας του στον κυβερνοχώρο.

Έχουμε και λέμε:

Ένας χρόνος, 52 εβδομάδες, 366 μέρες (δίσεκτο γαρ το ενεστώς έτος) στη διάρκεια του οποίου αναρτήθηκαν 86 θέματα (κατά μέσον όρο 7 τον μήνα), που είναι σίγουρα πολύ λιγότερα από τις αναρτήσεις πολλών άλλων δυναμικών και αξιόλογων blogs στο ίδιο χρονικό διάστημα. Σε αντιστάθμισμα, πολλά από τα θέματά του χαρακτηρίστηκαν από τους φίλους ως… “υπερπαραγωγές” στον κυβερνοχώρο. Ό,τι μπορεί κάνει!...

Top Ten 1

Τα θέματα αυτά, πάντα κινούμενα στα πλαίσια της νοσταλγίας για τα όμορφα παλιά, των προσωπικών αναμνήσεων και των συλλεκτικών συγκροτούν 9 θεματικές ομάδες και 37 υποκατηγορίες με την ετικέτα “Νοσταλγείο” -γλωσσικό εύρημα του Dinó- να έχει τη μερίδα του λέοντος.

Top Ten 2

Με περισσότερες από 2.000 αναρτημένες εικονογραφίες, είτε ως απλές εικόνες είτε ως σύνθετα πάνελς από τις οποίες τουλάχιστον οι 600 από αυτές που είναι παραγωγής και σκαναρίσματος “made of Dino’s”, έχουν καταχωριστεί στις πινακοθήκες του google ο Dinó αισθάνεται πως έχει παρουσιάσει έργο τόσο ως blog, όσο και ως “Δεινοθήσαυρος”. Θεωρεί δε ως τίτλο τιμής που κάποιες από τις συνθετικές παρουσιάσεις του για τα παλιά λαϊκά περιοδικά αναρτήθηκαν και από άλλα blogs οι διαχειριστές των οποίων αναφέρθηκαν κολακευτικά για τον ιστότοπο από όπου δανείστηκαν κάποια ανάρτησή τους.



Top Ten 3



Ο Dinó, με την ευκαιρία αυτή, του ευχαριστεί θερμά.

Όλα άρχισαν την Παρασκευή 6 Μαΐου 2011 με μια δοκιμαστική ανάρτηση, στο νέο blog που στήθηκε με τη βοήθεια και τις συμβουλές του φίλου Νίκου Νικολαΐδη, o οποίος κάνα δυο-τρεις μήνες νωρίτερα με είχε χρίσει συνδιαχειριστή στα blog του “Blek” και “Αθλόμετρο”. Σαν ευχαριστήρια ανταπόδοση, ο Dinó του απονείμαμε τον ομόλογο τίτλο (παράπονο: ουδέποτε έκανε χρήση της ιδιότητάς του!). Τρεις μέρες αργότερα, έγινε και η πρώτη επίσημη ανάρτηση.

Ήταν μια περιπέτεια του Ζορρό από το περιοδικό “Μάσκα”, που τώρα φιλοξενείται στη βιβλιοθήκη του blog “Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα”, παρακλάδι του “Δεινοθήσαυρου” που άρχισε την καριέρα του σαν ετικέτα από το μητρικό blog του και σύντομα έγινε ανεξάρτητος ιστότοπος υποστήριξης (supporter) στην κατηγορία “Λαϊκή Λογοτεχνία” με ύλη αποκλειστικώς κείμενα από παλιά παιδικά λαϊκά περιοδικά και την pulp  λογοτεχνία γενικότερα.

“Εις ταύτην την ενιαυσίαν διαδρομήν”, όπως θα έλεγε και ο… Παπαδιαμάντης δημοφιλέστερη ανάρτηση βάσει στατιστικών δεδομένων αναδεικνύεται μέχρι στιγμής το θέμα “Η κρυμμένη γοητεία της άλλης όψης” που είχε αναρτηθεί στις 23 Φεβρουαρίου και ήταν φωτοθέμα αφιερωμένο στη φανταστική σέξυ όψη ηρωίδων γνωστών ντισνεϊκών παραμυθιών και που αναρριχήθηκε μόλις πρόσφατα σε αυτή τη θέση αφήνοντας ελαφρά πίσω την από πολλούς μήνες ανάρτηση για το πώς “Καταπατήθηκε η Δύση” ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί σε περιοδικό κοντά τριάντα χρόνια πριν!

Την πρώτη δυναμική δεκάδα αναρτήσεων με τις περισσότερες εισόδους τη συμπληρώνουν με σειρά κατάταξης:

3η θέση: “O αειθαλής κύριος Σκρούτζ Μακ Ντακ” (3/12/11) μια μίνι βιογραφία του πλουσιότερου παπιού στον κόσμο με την ευκαιρία των 65^ων γενεθλίων του εκείνες τις μέρες.

4η θέση: “Ο Μίκυ Μάους σε εξωτικές αποστολές” (23/9/11), όπου αναρτήθηκε η one shot (ολόκληρο το τεύχος) περιπέτεια του Μίκυ Μάους από το τεύχος 3 του “Γέλιο και Χαρά” (1953) “Στο Ψηλό Θιβετ”.

5η θέση: “Βίβα Γκρέκο” (17/5/11). Η τέταρτη χρονικά ανάρτηση ήταν ολόκληρο το πρώτο τεύχος του αγορίστικου περιοδικού “Γκρέκο” (1959) που για πέντε μήνες προσθέτοντας συνεχώς επισκέψεις στο παλμαρέ του κρατήθηκε στην πρώτη θέση μακράν των άλλων αναρτήσεων, αλλά που σταμάτησαν όταν το θέμα πέρασε στη βιβλιοθήκη του  Π.ΑΝ. όπου φυσικά συνεχίζει από εκεί να διαβάζεται (και να ξαναδιαβάζεται) συνεχώς έως σήμερα.

6η θέση: “Κι αρχίζει το ματς” (2/10/11). Θέμα κάπως αποκλειστικό, αφού είχε σαν θέμα παλιά επιτραπέζια παιχνίδια αποκλειστικά με θέμα το ποδόσφαιρο και όλα αυτά τα ποδοσφαιράκια είναι από τη συλλογή επιτραπεζίων παιχνιδιών του Dinó. Ήταν που αργούσε να ξεκινήσει το πρωτάθλημα και το παιδί είχε χαρμανιάσει για μπάλα!

7η θέση: “O ζουγκλογράφος, ο ρεμπέτης και ο παραμυθάς κ. Νίκος Β. Ρούτσος” (15/12/11). Η πιο λεπτομερής βιογραφία του γνωστού συγγραφέα παιδικών αναγνωσμάτων του Νίκου Ρούτσου, “πατέρα” του Γκαούρ και του Τζων Γκρηκ, καθώς και δεκάδων παραμυθιών και παραστάσεων Καραγκιόζη, καθώς και λαϊκών τραγουδιών, αφιέρωμα στην επέτειο των 30 χρόνων από τότε που έφυγε από κοντά μας.

8η θέση: “Η Μεγάλη Βίβλος των ελληνικών Κόμικς” (6/9/11). Παρουσίαση της έκδοσης από το Greek Comics του αναλυτικού καταλόγου με τεκμηριωμένες καταγραφές για τα κόμικς που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά.

9η θέση: “Αφιέρωμα στον Καρλ Μπαρκς” (25/8/11). Με την ευκαιρία της αναγγελίας της κυκλοφορίας στις ΗΠΑ του πρώτου τόμου των απάντων του μεγάλου “παπιάνθρωπου” παρουσιάστηκε η πιο πολυμεταφρασμένη και με τις περισσότερες εκδόσεις στον κόσμο ιστορία περιπέτεια του Ντόναλντ Ντακ “Χαμένοι στις Άνδεις”.

10η θέση: “Κοίτα τι βρήκα στο πατάρι” (19/6/11). Η επιτομή του concept για τα ποια πράγματα θα μιλάει ο Δεινοθήσαυρος. Γκρουπαρισμένες σε ενότητες κάποια αντικείμενα από τις συλλογές του Dinó δίνουν το στίγμα για το τι μέλλει γενέσθαι. Δεν άλλαξαν και πολλά από τότε. Μάλλον προστέθηκαν και καινούργιες ιδέες, που πήραν θέση στη θεματολογία των αναρτήσεων, ενώ άλλες ακόμα πιο φρέσκες ακολουθούν.

Μια σύγκριση με το top ten της δεξιάς στήλης, όπως είχε διαμορφωθεί τον Ιανουάριο θα καταδείξει ότι η θεματογραφία του Dinó είναι δυναμική και τα παλιότερά του θέματα συνεχίζουν να διαβάζονται.



Τάργκα το Ελληνόπουλο

Από εκεί και πέρα ας παραθέσουμε κάποιες ακόμα αναρτήσεις που υποκειμενικά  (λέει ο Dinó) ξεχωρίζω είτε γιατί χρειάστηκε περισσότερος κόπος και χρόνος για να φτιαχτούν, είτε γιατί διασκέδασα ετοιμάζοντας το υλικό τους (συνεχίζει να λέει και ολοκληρώνει ο Dinó).

Χρονολογικά, λοιπόν, στις καλύτερες αναρτήσεις  (λέει ο Dinó) περιλαμβάνω: “Τάργκα, το ατρόμητο Ελληνόπουλο” (28/5/11) πρώτη αναλυτική παρουσίαση του περιοδικού,

Τζίλντα

“Απόβραδο καλοκαιριού: ώρα για σινεμά" (25/6/11), όπου οι παραγωγές Dino Productions παρουσίασαν την κλασική ταινία Τζίλντα (ή Γκίλντα) με τρέιλερς από τις δυο πιο διάσημες σκηνές της,

Τζων Γκρηκ

“Ένας είναι ο Τζων Γκρηκ”, παρουσίαση του περιοδικού, που βασιζόταν στο πιο δημοφιλές ραδιοσήριαλ του ΕΙΡ του 1958.

Η καλοκαιρινή τετραλογία (8, 10 13 και 16 Ιουλίου) με θεματικές συλλογές γελοιογραφιών για το καλοκαίρι με περισσότερο δημοφιλές θέμα “Τα μπάνια του λαού” (16/7/11), που ήταν εμπλουτισμένο με κινηματογραφικό κλιπάκι, σχετικά τραγούδια και επιθεωρησιακές παρλάτες…

Τα μπάνια του λαού με παγωτό στην παραλία.
Το must  του καλοκαιριού.

Το απόλυτο της υπερπαραγωγής, που αναμεταδόθηκε και από άλλα μπλογκς. Πέρασε και αυτό από την πρώτη θέση του chart,

Κάθριν Χέπμπερν και Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, αλλά η "βασίλισσα"
ήταν ένα σαπιοκάραβο.

“Η πιο γνωστή αφρικανή βασίλισσα”, παρουσίαση της ταινίας “Η βασίλισσα της Αφρικής” με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Κάθριν Χέπμπερν (26/9/11).

Η παρουσίαση του περιοδικού ποικίλης ύλης “To Δικό μου” με  υποστήριξη σε άλλη ανάρτηση την παρουσίαση ολόκληρου του πρώτου τεύχους και πινακοθήκη όλων των εξωφύλλων ενός σχετικά άγνωστου νεανικού περιοδικού ποικίλης ύλης της δεκαετίας του ’60 (15/10/11).

Τα “Πρόσωπα του σινεμά” ανάρτηση με φωτοθέμα focus στα πρόσωπα των κινηματογραφικών γιγαντοαφισών που έστησε στις προσόψεις των κινηματογράφων «Αττικόν» και «Απόλλων» ο Μεμάς Τουλιάτος στη δεκαετία 1972-1982 (17/10/11).

Η “Μονομαχία στο Ελ Λάσσο”, παρουσίαση του νεανικού περιοδικού “Λάσσο” που έγραφαν εναλλάξ ο Γ. Μαρμαρίδης και ο Ν. Ρούτσος. Είχε αναρτηθεί σε πινακοθήκη και το σύνολο των εξωφύλλων του, ενώ στο Π.ΑΝ. μια ολόκληρη ιστορία,

“Η πάντα επίκαιρη Συννεφιασμένη Κυριακή”, με ντοκουμέντα για τη “συννεφιασμένη” ιστορία των στίχων της.

Αλλά εκείνα που με πραγματικό κέφι και διάθεση ανέβασε ο Dino (δικό του είναι το μπλογκ, ό,τι θέλει ανεβάζει) ήταν τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα,

που τα ‘γραψε εν μια νυκτί για να σας τα πει πρωί-πρωί με τη δροσούλα ανήμερα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς (31/12/11) και το πρωταπριλιάτικο αστείο με τα εξώφυλλα ανύπαρκτων περιοδικών (1/4/12), αλλά για αυτή τη σατανική ανάρτηση είχε ξενυχτίσει αρκετά κρύα βράδια των πρώτων ανοιξιάτικων ημερών.

Τέλος, ξεχωρίζει, για τον όγκο του σπανιότατου υλικού που παρουσίασε, και τις “Σημαιούλες” με τα πρώτα χαρτάκια που είχαν κυκλοφορήσει από το πλήθος των παιδικών επιμορφωτικών καρτών-παιχνίδι περιπτέρου που τις ακολούθησαν…

Επική, κυριολεκτικά, ήταν και η ανάρτηση σε πέντε μέρη των Όσκαρ κινηματογραφικής μουσικής, καθώς και το θέμα με τις βιβλικές ταινίες του Πάσχα.

Σε αυτές τις 366 μέρες μετρήσαμε κοντά 22.000 εισόδους, που για κάποιους δεν θεωρείται μεγάλο νούμερο, αλλά ο Dinó το θεωρεί τιμή του που έχει τόσο καλούς φίλους που τον επισκέπτονται αρκετά συχνά έχοντας μάλιστα αφήσει και πάνω από 400 μηνύματα (συνολικά σχεδόν 500 με τις απαντήσεις του) και σε αυτό το σημείο η ικανοποίηση του Dino είναι πολύ μεγάλη γιατί ο αριθμός αυτός σε σχέση με τις εισόδους δίνει το μέτρο της φιλικής σχέσης που ανεβάζει και το επίπεδο επικοινωνίας μας.

Στο ίδιο διάστημα ο Dino απέκτησε σύντομα και τρία μικρότερα αδελφάκια: το Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα, τον Dino RetroSportivo  και τον Dino τον Μικροηρωϊκό, από σήμερα προστίθεται στην παρέα και το Classics in Comics, ενώ σύντομα αναμένονται και… νέες αφίξεις. Είμαστε δυναμικοί! Πώς να το κάνουμε;

Ο Dino σας ευχαριστεί και για τις νοερές ευχές σας…

Και ένα τελευταίο: Αυτή εδώ είναι η τελευταία ανάρτηση του Dino στη διεύθυνση Dinothesaurus.blogspot.com. Το blog αυτό θα συνεχίζει να λειτουργεί ως συντονιστικό και επικοινωνιακό μέσο των άλλων groovy blogs του group, ενώ θα διατηρήσει στο αρχείο του τις ίσαμε σήμερα αναρτήσεις για ιστορικούς (!) λόγους, αλλά κυρίως για τεχνικούς.

Η νέα URL διεύθυνση από θα μπορείτε από αύριο να μπαίνετε απ’ ευθείας είναι http://dinostalgicus.blogspot.com

Ωστόσο, θα μπορείτε να μπαίνετε και από εδώ με χρήση link κάνοντας κλικ πάνω στην ετικέτα με τον Δεινοθήσαυρο.

Ανάσταση του Έθνους και ένα καλύτερο μέλλον...

Πάσχα ελληνικό 1946...

Ίδιες ευχές και προσδοκίες πριν από 66 χρόνια!

και από μας:

.

....σε όλους μας!

Τα blogs του Dino: "Δεινοθήσαυρος", "Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα" και "Dino ο Μικροηρωϊκός"

θα κάνουν λίγες μέρες διακοπές για μια μικρή ανασύνταξη. Θα επανέλθουμε στις 5 Μαϊου.

Ο Dino o RetroSportivo, αντίθετα, θα παραμείνει επί των επάλξεων αυξάνοντας, μάλιστα τον αριθμό των αναρτήσεών του, επειδή οι Ολυμπικοί του Λονδίνου πλησιάζουν και θα πρέπει να έχει ολοκληρώσει το αφιέρωμά του στην ιστορία τους, πριν να αρχίσουν.

Ραντεβού, λοιπόν, με τα υπόλοιπα blogs στις 5 Μαϊου, επειδή, ειδικά, ο "Δεινοθήσαυρος" σας υπόσχεται εκπλήξεις με σπάνιο και δυσεύρετο υλικό από παλιά ελληνικά παιδικά περιοδικά και άλλα με επίκεντρο τη νοσταλγία και τις συλλογές.

Και έως τότε και μετά, φυσικά, να είστε πάντα καλά !

Βιβλικά Εικονογραφημένα

ΤΟΤΕ, ΟΤΑΝ ΣΤΑ ΣΙΝΕΜΑ

ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ… ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ!

Τότε, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 στη Μεγάλη Εβδομάδα οι κινηματογραφικές αίθουσες μετατρέπονταν σε αίθουσες… διδασκαλίας Θρησκευτικών με τον πολύ προωθημένο τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος: την οπτικοακουστική μέθοδο!

Διδάσκοντες καθηγητές κατά κύριο λόγο το Χόλλυγουντ και η Τσινετσιτά, που στην χριστιανική θρησκευτική ιστορία είχαν ανακαλύψει ένα ακόμα πλούσιο πεδίο για να αναπτύξουν τη θεματογραφία τους με εντυπωσιακές υπερπαραγωγές  εμπνευσμένες από τα κεφάλαια της Παλαιάς Διαθήκης, από το Θείο Δράμα και τους διωγμούς των Χριστιανών. Το θέμα ήταν εύκολο και γνωστό, άρα και εύπεπτο στις κινηματογραφόφιλες μάζες. Το σενάριο περιορίζονταν σε κάποιες απλές συνταγές πλοκής, αλλά σε γενικές γραμμές δεν υπήρχε πρωτότυπη μυθοπλασία. Η ιστορία περιοριζόταν αυστηρά στα πλαίσια της δεδομένης ιστορίας.

Αυτή η συνταγή ίσχυε για τις περισσότερες ταινίες με θρησκευτικό θέμα. Κάποιες λιγότερες, εστίασαν στα πέρα από την απλή εικονοποίηση των Γραφών. Αναζήτησαν με άποψη το βαθύτερο μήνυμα και το πρόβαλαν χωρίς χολυγουντιανά φτιασίδια. Π.χ. “Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο”, “Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου”, καθώς και οι πιο πρόσφατες “Ο Τελευταίος Πειρασμός” και τα “Πάθη του Χριστού”. Στην αντίπερα μεριά κάποιες άγνωστες και ξεχασμένες σήμερα ισπανικές παραγωγές της δεκαετίας του ’40 παρέμειναν στο επίπεδο της απλοϊκής εικονογράφησης.

Οι περισσότερες από αυτές τις ταινίες προβάλλονταν και ξαναπροβάλλονταν σχεδόν με ετήσια συχνότητα στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες αποκλειστικά στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας και το πολύ μια εβδομάδα πριν βασίζοντας την προσδοκία των αιθουσαρχών για περισσότερα εισιτήρια στην συναισθηματική φόρτιση των ημερών. Στην Α΄ προβολή οι μεγάλες παραγωγές και στην περιφέρεια εκείνες του φτωχότερου προϋπολογισμού που κάποιες από αυτές δεν πέρασαν ποτέ από τους κεντρικούς κινηματογράφους.

Κοντά στις ταινίες με το Θείο Δράμα και εκείνες με ιστορίες από την Παλαιά Διαθήκη, ενώ οι άλλες με θέμα τους διωγμούς των Χριστιανών (βασικά πρωτότυπης μυθοπλασίας) συνέχιζαν την καριέρα τους και στους καλοκαιρινούς κινηματογράφους Αθηνών και επαρχίας.

Κατόπιν, τη σκυτάλη την πήρε η Τηλεόραση και ιδιαίτερα τα μικρά κανάλια, που ομολογουμένως έβλεπαν την ακροαματικότητά τους να αυξάνεται παίζοντας αυτές τις ταινίες.

Πάντως, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι βλέποντας αυτές τις ταινίες εμπεδώσαμε τα θρησκευτικά καλύτερα από το στεγνό διάβασμα των αντιστοίχων σχολικών μας βιβλίων. Ξέχωρα, που κάποιες από αυτές έμειναν ως σταθμοί στην ιστορία του Κινηματογράφου (Χιτώνας, Κβο Βάντις, Μπεν Χουρ -και του 1925 και του 1959-, Βασιλεύς των Βασιλέων, Οι Δέκα Εντολές κλπ). Και ας μη ξεχάσουμε ανάμεσά τους και την κολοσσιαία υπερπαραγωγή του βωβού κινηματογράφου “Μισαλλοδοξία” (1916), την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που είχε θρησκευτικό θέμα (Η Σταύρωση ήταν ένα από τα επεισόδια της) και που απετέλεσε πηγή έμπνευσης για την ανάπτυξη της σχετικής θεματολογίας.

Μιας και μιλάμε για πρωτιές, στην ελληνική σχετική θεματολογία, μ’ όλο που αυτή δεν είναι αναπτυγμένη, μια από τις πρώτες ελληνικές ταινίες ήταν “Ο Ανήφορος του Γολγοθά” (1917). Μια… τραγελαφική ταινία κάπου 900 μέτρα μήκους, που δεν ολοκληρώθηκε, αλλά που ωστόσο προβλήθηκε στις αίθουσες έχοντας ένα σημαντικότατο καστ ηθοποιών του θεάτρου εκείνης της εποχής (Γιώργος Πλούτης, Άρης Mαλλιαγρός σε πρώτη εμφάνιση, Mάνος Φιλιππίδης -ο πατέρας του Aνδρέα Φιλιππίδη-, Xριστίνα Kαλογερίκου, Mαρία Φιλιππίδου, Φωτεινή Λούη-Kοτοπούλη -αδερφή της Mαρίκας, Περικλής Πλεμενίδης, Θωμάς Oικονόμου, K. Iωαννίδης) διευθυντή φωτογραφίας τον Ζοζέφ Χεπ και σκηνοθεσία του Δήμου Βρατσάνου που εξελίχτηκε αργότερα στον πρώτο οργανωμένο Έλληνα κινηματογραφικό παραγωγό. Η ταινία ήταν παραγωγή της Άστυ-Φιλμ και μικρών κεφαλαίων των Πελοπίδα Tσουκαλά, Zοζέφ Xεπ, Mίκιου Λάμπρου και K. Kουμανιώτη.

Τα γυρίσματα του δρόμου  προς τον Γολγοθά έγιναν στα μονοπάτια του λόφου του Φιλοπάππου, ενώ εκείνα στον Κήπο της Γεσθημανής στο πάρκο του Αστεροσκοπείου. Ο κόσμος που είχε μαζευτεί και παρακολουθούσε το γύρισμα χρησιμοποιήθηκε στα πλάνα ως θεατές της πορείας του μαρτυρίου, άσχετο αν ήταν ντυμένοι με τα ρούχα της εποχής του γυρίσματος και όχι της εποχής του Χριστού. Λεπτομέρειες. Κάποιες άλλες ταινίες μυθοπλασίας με θρησκευτικό περιεχόμενο, κυρίως βίους Αγίων, δεν είναι σίγουρο ότι προβλήθηκαν ποτέ εμπορικά σε κινηματογραφική αίθουσα.

Τέλος, κάποιες ταινίες, βασικά, ισπανικής παραγωγής στα τέλη της δεκαετίας του ’40 και αρχές της δεκαετίας του ’50 που προβλήθηκαν ντουμπλαρισμένες στα ελληνικά ή με προσθήκη ελληνικών διαλόγων, γιατί μερικές ήταν και από την εποχή του βωβού κινηματογράφου, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που νόμιζαν ότι επρόκειτο για ελληνική παραγωγή αφού δεν είχαν ούτε καν credits!
Στην παράθεση δεν ακολουθείται καμιά σειρά. Ούτε χρονολογική, ούτε αξιολογική. Απλώς, τυχαία.
Ούτε επίσης έχουν καταχωριστεί όλες οι γνωστές ταινίες με θέμα τη ζωή και τα Πάθη του Χριστού.

Εκ των Δέκα Εντολών του Μωσαϊκού Νόμου άρχεσθαι. Βασικό.

ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ

http://www.youtube.com/watch?v=7EZ1fPfJzPY&feature=related

...Και συνεχίζουμε με την ακρογωνιαία εντολή του Χριστιανικού Νόμου. Διαφημιστική βινιέτα της ταινίας στις εφημερίδες τη Μεγάλη Εβδομάδα του 1960, όπου ο υπότιτλος επεξηγεί ότι πρόκειται για τον βίο και τα Πάθη του Χριστού. Άγνωστοι όλοι συντελεστές της ταινίας. Επισημαίνεται μόνο ότι η ταινία είναι πλημμυρισμένη από θρησκευτική κλασική μουσική. Η ταινία είναι μεξικάνικη και ο ξενόγλωσσος τίτλος απλώς είναι συνώνυμος με τη γνωστή ταινία (και μίνι σήριαλ) τουΤσεφιρέλλι.

Στην ταινία αυτή του 1962 το ενδιαφέρον εστιάζεται στη δράση του ληστή Βαραββά, του οποίου η αθώωση υπήρξε το δεύτερο σκέλος του διλήμματος, που έθεσε ο Πιλάτος στον όχλο της Ιερουσαλήμ: Ιησού ή Βαραββά; Το καστ της ταινίας δικαιολογεί απόλυτα την επιλογή του όχλου!

Άλλη μια ισπανόφωνη ταινία αγνώστων συντελεστών, όπου προβάλλει αντ' αυτών την κατανυκτική μουσική μεγάλων συνθετών και το ότι η ταινία γυρίστηκε με την επίβλεψη των διαπρεπεστέρων θεολόγων του κόσμου. Κάποια σχολεία παρακολούθησαν την ταινία ομαδικώς με τη συνοδεία των θελόγων καθηγητών τους το 1960!

                                                                                                      

                       

Και η γνωστή ταινία "Βασιλεύς των Βασιλέων"

(1966) του Νίκολας Ρέι.

"Reina de las Reinas" (1948) ήταν ο πρωτότυπος τίτλοςστα ισπανικά  της μεξικάνικης ταινίας και αποδόθηκε ακριβώς και στα ελληνικά, όταν προβλήθηκε εδώ το 1954. Αλλά, για μια ακόμα φορά ο΄Έλληνας εισαγωγέας της ταινίας δεν έδωσε τα credits της ταινίας (σκηνοθέτης, ηθοποιοί κλπ), όπως γινόταν γενικά με τις ισπανόφωνες ταινίες θρησκευτικού περιεχομένου. Άλλωστε, όπως διαβάζουμε στη διαφημιστική βινιέτα η ταινία είχε μεταγλωττιστεί και ντουμπλαριστεί κι αυτή στα ελληνικά. Το γεγονός ότι προβλήθηκε στη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, μολονότι εμφανίζεται ως ο βίος της Παναγίας, οφείλεται στις σκηνές των Παθών που περιέχονται στην ταινία.

Ελληνική αφίσα (ζωγράφος: Γ. Αλμαλιώτης) της ισπανικής ταινίας Reina de las Reinas).

Και οι ιστορίες της Παλαιας Διαθήκης είχαν την τιμητική τους

αυτές τις μέρες με το Χόλλυγουντ ή την Τσινετσιτά να δράττον-

ται της ευκαιρίας για υπερπαραγωγές με θεματολογία και σκηνές ακατάλληλες

για την κατανυκτική ατμόσφαιρα των ημερών. Στην προκείμενη ταινία

ο Γκρέγκορυ Πεκ και η Σούζαν Χαίηγουόρντ ήταν το άλλοθί μας για το...

παραστράτημά μας!

Και πάλι η Σούζαν Χαίηγουόρντ με τον Βίκτορ Μάτσιουρ παρτεναίρ της στον ρόλο του πρώην μονομάχου Δημήτριου, εκείνου που στην ταινία "Ο Χιτών" είχε πάρει το ιμάτιο του Χριστού. Η ταινία "Ο Δημήτριος και οι Μονομάχοι" -περί αυτής της ταινίας πρόκειται ήταν το sequel του "Χιτώνα" ένα χρόνο μετά, το 1954. 

"Το Ασημένιο Δισκοπότηρο" ήταν ακόμα μια ταινία μυθοπλασίας θρησκευτικού

περιεχομένου και αναφερόταν στο δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου, μέσα

από το οποίο ήπιαν οι μαθητές τους ευλογημένους από τον Χριστό οίνον και άρτον.

Την αναζήτησή "Γκράαλ" θα το συνατήσουμε στους μεσαιωνικούς θρύλους και

ιδιαίτερα στον κύκλο του "Κάμελοτ" (Βασιλιάς Αρθούρος), όπου και σε αυτή την

περίπτωση απετέλεσε πηγή έμπνευσης επικών ταινιών.

 ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ

Ο Σίμων ο μάγος δοκιμάζει να πετάξει

http://www.youtube.com/watch?v=8dHzAn1vhl0

Εντυπωσιακό ντεκόρ της υπερπαραγωγής-μαμούθ 3,5 ωρών διάρκειας "Intolerance" (Μισαλλοδοξία)

του David Llewelyn Wark "D. W." Griffith, που γύρισε το 1916, ένα χρόνο μετά τη "Γέννηση ενός Έθνους" το πρώτο κολοσσιαίο έργο στην ιστορία του κινηματογράφου.

Η "Μισαλλοδοξία" που θεωρείται το κορυφαίο κινηματογραφικό επίτευγμα του βωβού κινηματογράφου είναι μια σποδυλωτή ταινία με αναφορές σε μεγάλα ιστορικά γεγονότα στιγματισμένα από μισαλλοδοξία. Η "Ιουδαϊκή Ιστορία" το δεύτερο επεισόδιο της ταινίας αναφέρεται στην διδασκαλία και στον σταυρικό θάνατο του Ιησού, απόρροια της μισαλλοδοξίας του ιουδαϊκού ιερατικού κατεστημένου της εποχής εκείνης. 

Ιδιαίτερη αναφορά στη μουσική της ταινίας του Καρλ Ντέιβις, που δεν πρόκειται για μουσική που γράφτηκε για την πρώτη προβολή της ταινίας (θα χρειαζόταν ολόκληρη συμφωνική ορ-χήστρα σε κάθε σινεμά που παιζόταν για να εκτελεστεί), άλλωστε ο Ντέιβις γεννήθηκε 20 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της ταινίας! Την τελική μορφή της σύνθεσης την έδωσε το 1989 και έκτοτε συνοδεύει ηχητικά την ταινία σε κάθε της προβολή.

http://www.youtube.com/watch?v=9ses6pO09B0

Τη "Βασίλισσα Ζεζεμπέλ" (για την ακρίβεια του τίτλου: "Οι Αμαρτίες

της Ζεζεμπέλ", 1953) την πρόβαλαν κι αυτή Μεγάλη Βδομάδα(!) οι αθηναϊκοί

κινηματογράφοι το 1954. Η ιστορία της είναι ένα από τα επεισόδια της

Παλαιάς Διαθήκης με καθόλου θρησκευτικό θέμα.

Η απουσία αναγραφής των συντελεστών της ταινίας και το ντουμπλάζ των

διαλόγων στα ελληνικά, έκαναν πολλούς να πιστέψουν ότι επρόκειτο για

ελληνική ταινία. Είναι μάλλον αργεντίνικης παραγωγής

Προβαλλόταν ανελλιπώς, μεταξύ 1953-1959 Η διαφημισ-

τική βινιέτα είναι από την προβολή του 1960.

"El Beso de Judas"-"Το Φιλί του Ιούδα". Ισπανική παραγωγή του 1954.

Δεν εντοπίστηκε διαφημιστική του βινιέτα και πιθανώς δεν προβλή-

θηκε στην Ελλάδα. Αξιοσημείωτες είναι όμως οι διάφορες αφίσες

της ταινίας υψηλής αισθητικής σαν πίνακες ζωγραφικής οι περισσό-

τερες.

Η συνάντηση της "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυναικός" της Κασσιανής με τον αυτοκράτορα

του Βυζαντίου Θεόφιλο.Μια από τις ελάχιστες ελληνικές ταινίες, αν όχι η μοναδική του εμπορικού

κινηματογράφου. Η τανία αυτή για πολλούς λόγους θα έπρεπε να είναι περισσότερο γνωστή σήμερα, αλλά δεν έχει κυκλοφορήσει ούτε σε video ούτε σε dvd, ενώ είναι ζήτημα αν έχει προβληθεί στην τη-

λεόραση περισσότερες από μία φορές. Ωστόσο, πρόκειται για την πρώτη εξ ολοκλήρου έγχρωμη ελληνική ταινία (1960), είναι μια από τις δύο μόνον ελληνικές ταινίες με φόντο το Βυζάντιο, επικεφαλής του καστ ήταν δυο από τους πιο δημοφιλείς ζεν πρεμιέ του ελληνικού "star system"  ο Ανδρέας Μπάρκουλης και ο Γιώργος Καμπανέλλης, ενώ δεν υστερεί σε ποιότητα και δημοτικότητα και το υπόλοιπο καστ. Ούτε έχει, τέλος κυκλοφορήσει σε soundtrack  η μουσική επένδυση της ταινίας, έργο του Αθανασίου Κόκκινου, μαέστρου, θεωρητικού της μουσικής και συνθέτη συμφωνικών έργων εμπνευσμένων κυρίως από την ελληνική ιστορία... Τι άλλο να πούμε;

"Κβο Βάντις, Ντόμινε;" (Πού πηγαίνεις, Κύριε) Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χένρικ Σιένκεβιτς (1885) ταινία του Μέρβιν Λε Ρόυ (με μουσική του μέτρ του είδους Μίκλος Ρόσα), είναι ένα από miles stones του επικού κινηματογράφου και η πρώτη υπερπαραγωγή θρησκευτικού περιεχομένου των ταινιών των δεκαετιών του '50 κα του '60 των βασισμένων σε θέματα της Βίβλου και του Ευαγγελίου.Το θέμα της ταινίας είναι τα πρώτα χρόνια των διωγμών από τον Νέρωνα (τον υποδύεται ο απολαυστικός Πήτερ Ουστίνοφ) και η φράση άποδίδεται στον Απόστολο Πέτρο, που ρωτά τον Χριστό, πού πηγαίνει, γιαν πάρει απάντηση (πάλι στα λατινικά, σύμφωνα με τ βιβλίο) "Πάω στη Ρώμη για να να σταυρωθώ και πάλι" εννοώντας τους διωγμούς των Χριστιανών.  Το θέμα του μυθιστορήματος είχε γίνει ταινία ακόμα τρεις φορές πριν στον βωβό κινηματογράφο (γαλλική παραγωγή το 1901, και δυο φορές ιταλική: το 1912 και το 1925). Έγινε ακόμα μια φορά το 2001 (πολωνική παραγωγή).

ΚΒΟ ΒΑΝΤΙΣ

http://www.rottentomatoes.com/m/1017021-quo_vadis/trailers/10902973/

Η αγωνία των εισαγωγέων να βρουν στη διεθνή αγορά ταινίες με θρησκευτικό θέμα κατάλληλες για προβολή τη Μεγάλη Εβδομάδα, οδηγούσε και στο ξέθαμμα ταινιών 20-30 χρόνων! Ακούγεται, σήμερα λίγο παράξενο ένας κινηματογράφος φήμης όπως ο Ορφέας να προβάλλει το 1956 ταινία του 1928, μια ταινία στο μεταίχμιο βωβού-ομιλούτος (η ταινία είναι μερικώς ομιλούσα), έστω κι αν αυτή ήταν του γνωστότατου για την εμπειρία του στις επικές ταινίες Μάικλ Κούρτιτζ, έστω και αν όταν την είχε γυρίσει είχε ήδη στο ενεργητικό του ακόμα 72 (!) ταινίες πριν από αυτήν. Το κοινό ήδη εκπαιδευμένο σε έγχρωμες υπερπαραγωγές και σινεμασκόπ δεν θα πρέπει να καλοδέχτηκε μια ταινία

που εν πάση περιπτώσει δεν είχε ούτε το μεγαλείο των επικών παραγωγών του Γκρίφφιθ (Μισαλλοδοξία-1916-, Γέννηση ενός Έθνους -1915-, ούτε εκείων του Σεσίλ ντε Μιλλ.

                      

Ανεελλιπώς παρούσα επί τρία συναπτά Πάσχα (1950-1952) η ντουμπλαρισμένη στα ελληνικά

αυτή ισπανική ταινία της μεταννοούσης Μαρίας από τα Μάγδαλα και του Θεανθρώπου. Ο αιρετικός

"Τελευταίος Πειρασμός" του Σκορτσέζε, βασισμένος στο μυθιστόρημα του Καζαντζάκη, επανατοποθέτησε τις σχέσεις της Μαγδαληνής και του Ιησού Χριστού σε πιο ανθρώπινα πλαίσια. Και το μεν βιβλίο του΄μεγάλου Έλληνα συγγραφέα αφορίστηκε, η δε ταινία ξεσήκωσε θύελλες διαμαρτυ-ριών ακραίως θρησκευομένων. Αντίθετα, η πιο πάνω ταινία είχε και τις ευλογίες της Καθολικής Εκκλησίας... Αγαπημένη ταινία, καθώς φαίνεται από τις διαφημιστικές βινιέτες των τριών διαφορετικών χρόνων, στην καμπίνα προβολής του κινηματογράφου "Κοτοπούλη" στην Ομόνοια.

                                                                                         

Η πρώτη επική κινηματτογραφική εκδοχή (1925) του μυθιστορήματος

του Λιούις Γουάλλας με τον γόη του βωβού κινηματογράφου τον

Ραϋμόν Νοβάρο

  ...και η εκδοχή  του Γουίλλιαμ Γουάλιερ (1959) με τον συνήθη πρωταγωνιστή των μεγάλων επικών

ταινιών Τσάρλτον Ήστον (Ελ Σιντ, Δέκα Εντολές κλπ)... Ο ορισμός της επικής υπερπαραγωγής με τα

11 Όσκαρ!..

ΜΠΕΝ ΧΟΥΡ (περιλαμβάνει τη σκηνή της αρματοδρομίας)

http://www.youtube.com/watch?v=Qkg51B3dZzo

Θρησκευτικό μεν το θέμα της ταινίας "Το τραγούδι της Μπερναντέτ" αλλά ουδόλως

σχετιζόμενο με τη Μεγάλη Εβδομάδα. Αναφέρεται στο γνωστό Θαύμα της Λούρδης,

αλλά ο ελληνικός τίτλος προσπαθεί να συνταιριάξει τα δύο γεγονότα.

Ακόμα μια θρησκευτική ταινία λατινοαμεριακνικής παραγωγής χωρίς αναφορά

στους συντελεστές. Πρόκειται για πορτογαλέζικη παραγωγή του 1966 με τίτλο

"Redentor", που σημαίνει: "Λυτρωτής" και ως εκκλησιαστικός όρος στην Καθο-

λική Εκκλησία αποδίδεται μόνον στον Χριστό. Rendetor λέγεται και το τεράστιο

άγαλμα του Χριστού που δεσπόζει πάν από την πόλη του Ρίο ντε Ζανέιρο στη

Βραζιλία.

Ιταλογαλλική παραγωγή του 1962 με τον Ζαν Μαραί στον ρόλο του Ρωμαίου επάρχου

της Ιουδαίας, που έμεινε γνωστός στην ιστορία για την ιστορία να

πλένει τα χέρια του κάθε φορά που βρισκόταν μπροστά σε μια

δύσκολη υπόθεση. Παράδειγμα προς αποφυγήν, γιατί ουδέποτε

έδωσε λύση με αυτή την  τακτική....

...Πάντως σαν ταινία ήταν από τις συμπαθητικές στο είδος της και βασιζόταν κυρίως

στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο.

Η Σαλώμη και ο αισθησιακός χορός της των επτά πέπλων (κάπως σαν το πρώτο γνωστό στριπ τιζ στην ιστορία) ίσως να μην είναι ενδεδειγμένη παραγωγή για το ρεπερτόριο της Μεγάλης Εβδομά-

δας. Ιδιαίτερα, όταν ο χορός εκτελείται από τη Ρίτα Χαίηγουρθ-Σαλώμη (1962). Πάντως, οι αυστηροί κανονισμοί του περίφημου "κώδικα ηθικής Χαίηζ" έκαναν ό,τι μπορούσαν για το επί το σεμνότερον της εκρηκτικής ντίβας.

ΣΑΛΩΜΗ

http://www.youtube.com/watch?v=I7I0Mhg8bks

Στο βιβλό των "Κριτών" της Παλαιάς Διαθήκης, το κεφάλαιο του

Σαμψών υπήρξε ιδιαίτερα ελκυστικό θέμα για σεναριοποίηση. Ο

Σαμψών υπήρξε δημοφιλής χαρακτήρας των B-movies με δράση

σε περιβάλλον αρχαϊκής μυθοπλασίας. Εδώ, όμως πρόκειται για

σοβαρή απόπειρα ακριβούς κινηματογραφικής εικονογράφησης 

του ήρωα των Εβραίων και εχθρού των Φιλισταίων (προγόνων των

Παλαιστινίων, ως γνωστόν) από τον σπεσιαλίστα στην εβραϊκή

θρησκευτική μυθολογία Σεσίλ ντε Μιλλ (1948) με μοναδικό θρη-

σκευτικό στοιχείο στην ιστορία το ότι η ερωτική του σχέση με τη

Φιλισταία μοιραία γυναίκα Δαλιδά συμπεριλαμβάνεται ως διδακταία

ύλη στα σχολικά θρησκευτικά εγχειρίδια. Άψογη και πειστική στον

ρόλο της η Χαίντυ Λαμάρ. Το ομολογεί και το κείμενο στη διαφημιστική

βινιέτα της ελληνικής προβολής.

Μια σπάνια, αν όχι για πρώτη φορά δημοσιευμένη φωτογραφία (από το αρχείο του Dino) του

ντεκόρ για την ταινία μπροστά από τον κινηματογράφο Αττικόν στην οδό Σταδίου με τον

Βίκτορ Μάτσιουρ-Σαμψών να αναπαριστάνει σε γιγαντιαίο ντεκουπέ την σκηνή της

κατεδάφισης του ναούτων Φιλισταίων κραυγάζων "Αποθανέτω η

ψυχή μου μετά των αλλοφύλων".

Η εκτέλεση της γιγαντοαφίσας ήταν του Γιώργου Βακιρτζή και του Μεμά Τουλιάτου. (1960).

ΣΑΜΨΩΝ ΚΑΙ ΔΑΛΙΔΑ

http://www.youtube.com/watch?v=k6JghaB-4-M&feature=relmfu

Το Σημείο του Σταυρού (1932) με την Κλοντίν Κολμπέρ του Σεσίλ

ντε Μιλλ (είπαμε, ειδικευμένου στην κινηματογραφική θρησκειο-

λογία) μοιάζει πολύ με το Κβο Βάντις σαν υπόθεση, αφού αναφέ-

ρεται στους διωγμούς των πρώτων Χριστιανών από τον Νέρονα.

Γυρισμένο πριν από την εποχή εφαρμογής του Κώδικα Χαίζ περιέ-

χει αρκετές τολμηρές σκηνές (πόσω μάλλον για θρησκευτική ταινία!)

Η ταινία "Σταυρός και Ξίφος" ΄(1958) του Κάρλο Μπραγκάλια, λογιάζεται σαν θρησκευτική, επειδή

η υπόθεσή της διαδραματίζεται στην Ιουδαία στα χρόνια του Χριστού και του Πόντιου Πιλάτου.

Τυπικά είναι μια ταινία μυθοπλασίας τύπου peplum ρωμαϊκών χρόνων, που έκανε κινηματογραφική καριέρα και πέρα από το μεγαλοβδομαδιάτικο ρεπερτόριο... Στους καλοκαιρινούς κινηματογράφους.

Φιλμογραφικά συγχαίεται με την ομότιτλη ταινία στα αγγλικά "The sword and the cross", ιταλικής και εκείνη παραγωγής με αυθεντικό τίτλο, που στα ελληνικά, τουλάχιστον προβλήθηκε με τον σωστό της τίτλο : "Οι Σκλάβες της Καρχηδόνας" (1956).

Ο "Χιτών" (1953) έγκαινιάζει την εποχή των κινηματογραφικών δεινοσαύρων στο όσο αφορά την προβολή τους στη μεγάλη οθόνη. Είναι η πρώτη ταινία ευρείας οθόνης (Σινεμασκόπ), που δίνει την αίσθηση του βάθους πεδίου και διαφημιζόταν ως η πρώτη ταινία που θα μπορούσε ο θεατής να νιώσει ότι βλέπει τρισδιάστατη εικόνα χωρίς εκείνα τα ειδικά γυαλιά. Στην ουσία έδωσε την τεχνική ευχέρια στον σκηνοθέτη για εντυπωσιακά πλάνα συνόλου, που έως τότε η μικρή επίπεδη οθόνη τα αδικούσε.

Το θέμα της ταινίας προέρχεται από το ομότιτλο ιστορικό μυθιστόρημα (1942) του Λόιντ Ντάγκλας και αναφέρεται στο επεισόδιο της Σταυρωσης του Χριστού.

Στην Ελλάδα άρχισε να προβάλλεται από τον Μάρτιο του 1954 και συνεχίστηκε ίσαμε και τη μεγάλη εβδομάδα. Φυσικά και ξαναπροβλήθηκε αρκετές φορές στη μεγάλη οθόνη στα επόμενα χρόνια.

Ο ΧΙΤΩΝ

http://www.youtube.com/watch?v=JF7z0cPYBUo&feature=relmfu

Ένα ακόμα θρησκευτικού περιεχομένου μυθιστόρημα του Λόιντ Ντάγκλας (Ο Χιτών)  μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη, ο "Μεγάλος Ψαράς" (1959) και αναφέρεται στην αποστολική δράση του Πέτρου, του ψαρά στη λίμνη της Γαλιλαίας.

Παντελώς αγνώστων στοιχείων ταινία. Το πόστερ, πάντως είναι γερμανικό.

Η ανάρτηση έχει να κάνει μόνο με την πραγματικά πολύ ωραία απεικόνιση του

μητρικού δράματος της Παναγίας.

"Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου" (1965) υπήρξε από τις σοβαρότερες χολιγουντιανές προσεγγίσεις στην ιστορία του Χριστού με τον διάσημο Σουηδό ηθοποιό Μαξ φον Σίντοφ στον ρόλο τουΧριστού.

           ΤΕΛΟΣ